Psikolog Büşra Kuru

21/11/2025

18/11/2025

Hepimiz hayatın içinde birçok farklı “rol” üstleniriz:ebeveyn, çalışan, arkadaş,partner, çocuk…
Bu roller, sosyal ilişkilerimizi düzenler ve topluma uyum sağlamamıza yardımcı olur. Ancak zamanla bazı roller, kim olduğumuzu gölgeleyecek kadar baskın hale gelebilir. Kendimizi sadece o rolün beklentileriyle tanımladığımızda, içsel denge bozulur. Psikolojide buna rol içselleştirmesi ya da rol çatışması denir.
Kişi, toplumun “nasıl olmalısın” kalıpları ile “ben kimim” sorusu arasında sıkışabilir. Psikoterapi süreci, bireyin rollerini fark etmesini; kimin için, ne kadar ve neden o rolde olduğunu anlamasını sağlar. Amaç, rolleri reddetmek değil, onların arasında kendine ait alanı yeniden bulmaktır. Çünkü psikolojik iyilik hali,
“tüm rollerin ötesinde kim olduğunu hatırlayabildiğinde” başlar.

We all take on many different “roles” in life: parent, employee, friend, partner, child…
These roles help structure our social relationships and allow us to adapt to society. However, over time, some roles can become so dominant that they overshadow who we truly are. When we define ourselves solely through the expectations of that role, our inner balance begins to break down. In psychology, this is called role internalization or role conflict.

A person may find themselves caught between society’s “how you should be” patterns and the question “who am I?”.
The psychotherapy process helps individuals recognize their roles and understand for whom, to what extent, and why they occupy those roles. The goal is not to reject the roles, but to rediscover one’s own space among them. Because psychological well-being begins “when you can remember who you are beyond all your roles.”

17/11/2025

15/11/2025

Terapide yapılan farkındalık çalışmaları, duygusal keşifler ve bilişsel yeniden yapılandırmalar; ancak gündelik yaşama entegre edildiğinde kalıcı bir değişime dönüşür.
Seans odasında öğrenilen
beceriler, örneğin sınır koymak, duyguları düzenlemek, düşünceleri sorgulamak yalnızca konuşmakla değil, uygulamakla güçlenir.
Psikolojide bu süreç, “genelleme” olarak tanımlanır.
Yeni öğrenilen bir becerinin terapi dışındaki ortamlara aktarılması.
Bu adım gerçekleşmediğinde, değişim farkındalık düzeyinde kalır; davranışa dönüşmez.
Terapide verilen küçük ödevler, aslında “hayat provası” gibidir.
Gerçek dünyada yapılan her deneme, kişinin öz yeterliliğini artırır ve öğrenmeyi pekiştirir.
Unutma;
Terapide anlamak başlangıçtır, uygulamak ise dönüşümdür.

Awareness work, emotional exploration, and cognitive restructuring in therapy lead to lasting change only when they are integrated into daily life.
The skills learned in the therapy room such as setting boundaries, regulating emotions, and questioning thoughts become stronger not just by talking about them, but by practicing them.

In psychology, this process is defined as “generalization”:
the transfer of a newly learned skill to environments outside of therapy.

When this step does not occur, change remains at the level of insight; it does not turn into behavior.

The small assignments given in therapy are actually like a “rehearsal for life.”
Every attempt made in the real world increases a person’s self-efficacy and reinforces learning.

Remember:
Understanding is the beginning in therapy, but application is the transformation.