Klinik Psikolog Selin Kılınç

23/06/2023

13/06/2023

Kıymetli insan; belki de geçmişten getirdiğin yükü çocuklarına miras bırakıyorsun. Belki de bu çocuğun için köprüden önce son çıkıştır he ne dersin?

Önce Sen;
Hoşça bak zâtına ki zübde-i alemsin sen…🤗

12/06/2023

Çocukların oyun terapi sürecinde duyguları, tutumları ve düşünceleri ortaya çıkar. Terapi süreci sonunda ise değişir, dönüşür ve keskin köşelerini kaybederler.🎭

31/05/2023

Doğa bize şunu öğretir. Evrendeki güzellik oran(miktar) dan kaynaklanmaz. Önemli olan mükemmellik değildir.

13/05/2023

14 Mayıs…Yarın kimi anneler ve kimi evlatlar için (özellikle bazı paylaşımlarla) kaybını bir kez daha anımsayacağı, hüznüne hüzün katacağı buruk bir gün olabilir. Kendi sularımıza çok dalıp ağlayan annelere de çocuklara da ağlamayı unutmuş olabiliriz. Şair İlhami Çiçek’in o sevdiğim dizesinde dediği gibi; “Yalnız hüznü vardır kalbi olanın”. Kalp sevmekten yorulmaz da bazen görmekten yorulur.

05/05/2023

Ailenin iç sesi; büyüyorsun korkuyorum. Benden uzaklaşma.🥲

Çocuğun iç sesi; Bak ben artık çocuk değilim, büyüyorum. Sen sensin ben de benim. Sen öyle istiyorsan öyle yap. Ben böyle istiyorsam böyle yapayım.😏

03/04/2023

Hiç düşündünüz mü insan ne ile yaşar?

Maslow un ihtiyaçlar hiyerarşisi der ki;
🌱İnsanın en temel ihtiyacı yemek, içmek korunmak ve barınmaktır.
🌱Sonra sevmek, sevilmek, ötekine güven duymak, ait olmak ve ait hissetmek gelir.
🌱Daha sonra kendini gerçekleştirme ihtiyacı hasıl olur. Kendini gerçekleştirme üretmekle, çoğaltmakla, sanatla; kendine ve ötekine dair ruhsal malzemeyi bilmek,beslemek ve doyurmakla olur.

Hayatın anlamını sorgulamaya niyet edenler belki son nefeslerine kadar sürecek bir keşfe ve yolculuğa çıkarlar.

Ruhsal sıkıntıların temelinde ise çoğu zaman; anlamını yitirmiş, bulamamış hayatlar ya da ilişkiler yatar.

29/03/2023

“Zamanların en iyisiydi, zamanların en kötüsüydü. Hem akıl çağıydı hem aptallık hem inanç devriydi. Hem kuşku hem aydınlık mevsimiydi. Hem umut baharı hem de umutsuzluk kışıydı.. “

Bekliyorsun. Ruhun enerjiyi bir yere akıtarak dirilmek istiyor olası mı bu? Neye, kime akıtacaksın onu, kimi ortak edeceksin duygularına? Bekliyorsun, sürekli bekleyişleri art arda ekliyorsun. Umut silinene kadar güçlü bir direnişle …🌱

03/03/2023

“Hayatınızdaki her şey büzüşür ve küçülür. Bunlara ilişkileriniz, duygularınız ve bedeniniz de dahildir.

Travma da böyledir. Gerçek kabullenemeyeceğiniz kadar korkunç olduğu için, bunu kendinizden uzaklaştırmak istersiniz. Bazı parçalarınız bloke olur, bazıları da suyun altında kalır.

Savunmasız olmanın ne demek olduğunu biliyorum. Çoğumuz hâlâ sadece hayatta kalmaya çalıştığımız bir durumdayız ve bunun ötesini pek düşünmüyoruz. Gelecek en iyi ihtimalle bulanık…

Buna rağmen iyileşmiş bir hayat acıdan tamamıyla arınmış olan değil, her daim devam eden bir süreç. Ve bu ancak dolu dolu, derinden, dünyayla gerçek ve şefkat dolu bir bağ kurarak yaşanan bir hayatla mümkün olabilir.

Başınıza gelen olayları siz seçmediniz biliyorum ama bundan böyle izleyeceğiniz yolu seçebilirsiniz.”

19/02/2023

Yok, içimden gelmedi. Bilen bilmeyen, her yerden yeterince bilgi yağarken bir tane de ben paylaşayım içimden gelmedi. Bir insan evladı olarak duygularınıza, yasınıza eşlik etmek istiyorum sadece. Ateş düştüğü yeri yakıyor ama acı çoğu zaman benzer yerden kanıyor. Olaylar değişiyor, şiddeti değişiyor ama ortak duygular değişmiyor.

Bazen anne baba, bazen eş, bazen evlat, bazen mal mülk, bazen evcil bir hayvan kaybı ….

Demiştim ya hani bi gün: “Herkesin kıyameti kendine büyük” diye. Bu dünyada cenneti yaşamış kim var ki? Büyük küçük hayatında kaybı deneyimlememiş hangimiz varız. Bu acıyla ölürüm daha da yaşayamam diyen kim öldü? İnananlar için bir ayet geliyor aklıma; “Biz sizi canınızla, malınızla ve evlatlarınızla imtihan ettik.”…

Yüreğindeki ateş diner mi buna hüküm verebilecek biri değilim fakat neredeyse her gün şahit oluyorum ki en geçmez sanılan acılar bile bir gün kora dönüyor.

Çok sevdiğin birini/ bi şeyi kaybettiğinde hayatındaki tüm anlamlar değişecek biliyorum. Bir yanın eksik olsa da yaşamaya devam edeceksin. Belki alışıp, belki kabullenip, ama en çok da acının içinden geçip kocaman büyüyeceksin.

Şu yaşananlara sadece kader deyip geçemeyiz. Bu dünyada da, inananlar için ahiret yurdunda da iyi ki hesap günü var.

Tüm kedere, onca kötülüğe rağmen umut iyi ki var. Alacak nefes varsa umut her zaman yoldaşı. Bir yokluk gelir bin var eder…

“İnsan bir çıraktır. Onu yetiştiren acılardır.”

Zaman, bir zaman, biraz zaman,,,

14/02/2023

Ruhumuz dar bir şeridin içinden sızılarla geçiyor.
Ne çok acı var…

Yük ağır ve hesapları yanlış yaptılar anlaşılan.

Gökte göçmen kuşlar kafilesi
Önümüzde deniz
Ve şehirde ağırıyla akan hayatın farkındayız..

Anlıyorum ki hiçlik yok. Elimizin altındakiler değişip duruyor. Dokunup sevdiklerimizi götürüp beş on kürek toprağın altına bırakıyoruz
Geçirdiğimiz zamanlar ise bir “elbise” gibi sırtımızda duruyor.

Kalbimizle halleşelim.

Bir kalbiniz vardır onu tanıyınız.
Bir şehir kadar kalabalıktır bazıları.
Bir dehliz kadar karanlıktır bazıları.

Konuşurlar,

İsterler,

Susarlar.

Cahit Zarifoğlu/Yaşamak

12/02/2023

Bazen kötü hissetmek iyidir. Zaman zaman kırılmak. Her zaman herkesin olmanı istediği o neşeli kişi olmamak sorun değil. Kimseyle konuşmak istememek de öyle. Gözyaşlarını tüketinceye kadar kalbinin ağlamasına izin vermek de sorun değil. İnsan olmak bazen böyle de güzel…