24/10/2025
Maya bugün kreşin kapısından hiç arkasına bakmadan içeri girdi, aman aman ne güzel deyip çıktım, 5 dakika sonra telefon, “çok ağlıyor geri gelin”.
Onu bırakınca yapacağım bir sürü işimin heyecanının kokusunu aldı tabii, almaz mı, evde henüz duygu hissetme beceri körelmemiş en taze kişi o, bir de Bonibon 😅
Velhasıl apar topar geri döndüm, yatışmasını bekledim, sonra tekrar çıktım.
Diyeceğim o ki, annenin duygusunu daha hiç konuşmadan anlıyor bebekler, çocuklar.
Uzun zaman sonra yüzmeye geri döneceğimin heyecanını hissetti ki, dur bakalım beni bırakıp nereye böyle heyecanlı heyecanlı demek istedi 😅
Aynı şekilde ebeveyn gerginlikle hareket ettiğinde olan versiyonu düşünün, ya da öfkeli ama “bir şeyim yok” diyip duran…
Çocuk için ne kadar da kafa karıştırıcı…
Onun duygusunun adını koyabilmek için, kendi duygumuzla temas edebilmemiz, tanıyabilmemiz ve onun durumundan ayrıştırabilmemiz lazım.
“Ben bugün biraz heyecanla seni acele ettirdim.”
Şu samimiyeti gösterebilirsek, onlar da kendi duygularına samimiyet duyacaklar.
Şimdi çok uzaklaşmadan bir kafede oturdum bir şeyler içiyorum, yüzmeye artık başka güne kısmet diyelim 😅
Sevgilerimle
