Psikolog Sedef Yıldırım Saruhan

09/11/2025

26/10/2025

Bu hafta itibariyle pazartesi günleri aynı saatte buluşuyoruz🤗

28/08/2025

🛑 “Affetmelisin. Çünkü affetmek büyüklüktür.” Bu cümleyi kaç kez duydunuz? Oysa affetmenin de bir sınırı, bir zamanı, bir gönüllülüğü vardır. Sürekli affetmek zorunda olmak, bazen sınırlarınızı ihlal etmek demektir.

🔍 Sınır koymak, psikolojik sağlamlık göstergesidir. Carl Rogers’ın hümanistik yaklaşımında belirtildiği gibi, kişinin “gerçek benliği” ile “ideal benliği” arasındaki mesafe daraldıkça ruh sağlığı güçlenir. Sürekli affeden kişi bu mesafeyi açar; çünkü kendi ihtiyaçlarını, duygularını görmezden gelir.

⚖️ Pozitif psikolojinin kurucusu Martin Seligman bile affetmenin önemli olduğunu söyler ama altını çizer: Affetmek bir seçimdir, zorunluluk değil. Aksi halde "zehirli iyimserlik" dediğimiz durum ortaya çıkar; yani hep iyi olma, hep hoş görme baskısı.

🧩 Bilişsel-davranışçı terapi ekolü, burada devreye girer: Sizi üzen, kıran, inciten olayları "Bir gün affetmek için mi yoksa sınır çizmek için mi hatırlıyorsunuz?" sorusunu sordurtur.

💡 Birini affetmemeniz, onun kötü biri olduğunu değil; sizin değerinizin farkında olduğunuzu gösterir. Bazen affetmemek, iyileşme sürecinizin sağlıklı bir parçasıdır.

🧘‍♀️ Elbette kin tutmak başka bir şeydir; ama sürekli affetmek de kendinizi görmezden gelmek anlamına gelir. Kendinize dürüst olmak, "Ben ne istiyorum? Bu ilişki bana ne veriyor?" diye sormak iyileştirici bir adımdır.

🌱 Sonuçta affetmek ya da affetmemek bir seçimdir, mecburiyet değil. Ruh sağlığınız söz konusu olduğunda ilk öncelik sizsiniz.

21/08/2025

🧩 Hiç düşündünüz mü... İçinizde size sürekli "Yetersizsin", "Hata yapma", "Daha iyi olmalısın" diyen o iç sesin kökeni nereden geliyor olabilir? Bu ses, çoğu zaman çocuklukta maruz kaldığımız eleştirilerden, beklentilerden ve sevgiyi koşullara bağlayan tutumlardan beslenir.

🪞 Psikanalitik kurama göre, süperego yani “içsel eleştirmen” kişiliğimizin ahlaki yönüdür ve genellikle ebeveyn figürleriyle şekillenir. Küçük bir çocukken duyduğunuz “Bunu beceremedin”, “Neden böyle oldun?” gibi cümleler, büyüyünce kendi kendinize söylediğiniz cümlelere dönüşebilir.

🔍 Şema terapi yaklaşımında bu duruma “cezalandırıcı ebeveyn modu” denir. Bu mod aktive olduğunda kişi, kendi içinde acımasız bir eleştirmene dönüşür ve çoğu zaman gerçekçi olmayan, sert bir bakış açısıyla kendisini değerlendirir.

🌱 Oysa insan gelişimi, deneme-yanılma süreciyle olur. Her yanlış adım bir öğrenme fırsatıdır. Bu nedenle çocukken aldığınız bu sesleri fark etmek ve onların bugünkü yaşamınıza nasıl sızdığını görmek ilk adımdır.

💡 Öz-şefkat psikolojisi, Kristin Neff'in çalışmalarıyla ön plana çıkmış bir kavramdır. Kendinize nazik olmak, “Şu an zorlanıyorum ama bu insan olmanın bir parçası” demek, içsel eleştirmeni susturmanın anahtarıdır.

🧘‍♀️ Bu değişim kolay değil ama imkânsız da değil. Terapi, bilinçli farkındalık (mindfulness) ve öz-şefkat egzersizleriyle bu sesi dönüştürebilir, daha yumuşak, destekleyici bir iç ses geliştirebilirsiniz.

✨ O eleştiriler size ait değildi, siz doğduğunuzda o ses yoktu. Şimdi değiştirmek sizin elinizde.