25/11/2024
Çığlık çığlığa haykırır şiddet mağduru kadınlar. Ama sessiz çığlıklardır bunlar, iç dünyada kopan fırtınalar, seller, depremler, afetlerdir.
Çevreden gelen baskı, şiddet ve eleştiriler sonucunda çoğu kez kendi içinde de huzur bulamaz insan; iç seslerin her biri ayrı bağırır, bastırılan ne kadar ihtiyaç varsa hepsi kendini göstermek için çırpınır; insan bu karmaşadan çıkacak bir yol arar...
İlle de şiddeti bire bir yaşamak gerekmez, şiddet dolu bir toplumda yetişmek, tanık olmak ve cinsiyet kalıp yargılarıyla büyütülmek de oldukça örseleyicidir zaten.
Bu travmalardan iyileşmek elbette mümkün, ilk adım o sessiz çığlıkları duymakla başlar çoğu kez, sonra da duyurmakla... Bazen kişinin kendinden önce bir uzman, bir psikolog ya da bir yakını duyar o haykırışı ve bir kapı aralanıverir işte böyle, usulca... 🌻İnandığım birşey varsa o da, çocuklara ilkokuldan itibaren karşı cinsi tanıma, anlama ve iletişim eğitimi verilmesidir. Ataerkil ya da feminist gibi etiketlerin ötesinde onların özgürce düşünüp kendi değer yargılarını belirleme iradesine sahip olmaları ve farklılıklara saygı kültürünü benimseyerek eşitlik içinde yaşayabilmeleridir. Çocuklarımızı kız, erkek ayırmadan onlara gereksiz anlamsız roller yüklemeden sevelim ve yetiştirelim.
