11/08/2025
Kol kırıldı, yen içinde kaldı. Göstermemeyi, belli etmemeyi öğrendim, öğrendik asırlar önce, şimdilerde güncelleniyor ve söyleyebiliyorum. Bundan böyle sadece hayatta kalmak değil insanca yaşamaksa niyetim, söylüyorum. Kolum, kanadım kırık, kalbim kırık. Gösterebilmek kırılganlığı, hassasiyeti biliyorum ki yine gücümden gelir. Öğreniyorum ki kırılgan ve hassas olduğum kadar güçlü, esnek ve empatiğim. Öğreniyorum, derinlikli veri işliyorum bu hassasiyet ile, çok yoğun hissediyor, bu hislerle genişliyor, kendime sadık kalarak, tükenmeden bağ kuruyor, anlayarak, şefkatle ve geçmişle barışarak güçleniyorum. Bu hassasiyet bana birinin gözünün içine baktığımda ( ayna nöronlar çalışıyor 😶) görünenin ardını görebilmeyi, kelimelere dökülemeyenleri duyabilmeyi, hissedebilmeyi sağlıyor, hem kişisel hem mesleki olarak derinleşmeyi...Evet hissediyorum, çok ve çok yoğun hissediyorum, yoruluyor, kırılıyor, inciniyorum, iyileşebilmek için duruyor, ne yapacağımı bilemeyip içime dönüyor ( bazen kapanıyor) sadece bakıyorum bazen, sakince akan bir ırmağın ara ara debisinin artıp coştuğunu izler gibi kendimi, duyguları, düşünceleri, hislerin bedendeki duyumlarını izliyorum. Hayal kırıklığı, keder, öfke, yine yeniden, döne döne, yana yana, yaka yaka tıpkı özlem gibi, erimek gibi hazdan, ermek gibi zirveye, kokladığında bunun son nefesin olmasına razı olacak hatta isteyecek kadar şükran duymak gibi... Geliyor ve geçiyor, duygular, düşünceler, duyumlar...
Bazen bir meltem gibi okşayarak teni, bazen bir kılçık gibi takılarak boğazına, bir taş gibi oturarak mideye, bazen kanırtarak kalbi...Kızılcık şerbeti değil bu kan, artık radikal dürüstlük zamanı kalbimin, zira kırıklarından sızıyor ışık adeta. Kan kusuyorum, enerji kaybediyor, irtifa kaybediyor, düşüyor, çaķılıyor, yaralanıyor, çokça ve kolayca ağlıyor, sarıyorum yaralarımı, pansuman yapıyoruz,dostlarım,arkadaşlarım, meslektaşlarımla, sevgiyle, uçma demeden, bak ben sana düşeceksin demiştim demeden, istemeksizin akıl vermeden, özenle, nezaketle, şefkatle ...Çok üzgünüm ve üzüntünün bizi birbirimize yaklaştırdığınının, kaybolduğunu sandığımız bağları onardığının farkındalığı ve bilgeliği ile kendi yolumda ilerliyorum, aşk ile.
