Samsun Psikolog Floortime & ABA Terapisti

02/12/2025

Günümüz insanının en sessiz yarası bu aslında…
Etrafımızda insanlar var ama temas yok; sohbet var ama bağ yok; gürültü var ama anlayan yok.
Kocaman kalabalıkların içinde görünmez hissediyoruz, eve döndüğümüzde ise yalnızlığın içindeki o içsel gürültü bir türlü susmuyor.
Çünkü ruhumuz sakinlik ararken hayat bize hız dayatıyor.
Belki de gerçek iyileşme, bizi duyan bir kişiyle kurduğumuz samimi bir bağda saklı.
Çünkü insanı kalabalık değil, anlaşıldığını hissetmek iyileştirir.

30/11/2025

Gençlerle iletişimde dikkat edilmesi gereken hususlar nelerdir?

28/11/2025

Aşamalı Özerklik ve Sorumluluk Nasıl Desteklenmeli?

Çocuklar ve ergenler için özerklik bir anda ortaya çıkan bir beceri değildir; yetişkinin rehberliğiyle adım adım gelişen bir süreçtir.
Bu süreçte amaç, çocuğun hem karar verme becerisini hem de davranışlarının sorumluluğunu üstlenmesini desteklemektir.

🎯 1. Küçük adımlarla başla
Sorumluluk yaşa ve gelişime uygun verilmelidir. Başlangıçta basit ev görevleri veya okul planlamaları, ilerleyen dönemde daha büyük sorumluluklara dönüşebilir.

🎯 2. Seçenek sun, kontrol etme
“Bunu yapacaksın” yerine “Hangisiyle başlamak istersin?” yaklaşımı özerkliği güçlendirir. Çocuk seçme hakkı tanındığında sorumluluğu da sahiplenir.

🎯 3. Sonuçlarını görmesine izin ver
Her hatayı düzeltmek yerine doğal sonuçları yaşamasına izin vermek öğrenmeyi güçlendirir. Hata, gelişimin bir parçasıdır.

🎯 4. Fazla müdahale etme
Her adımı yöneten bir yetişkin, çocuğun içsel motivasyonunu zayıflatır. Rehberlik et; ama süreci onun yönetmesine fırsat tanı.

🎯 5. Başarıyı değil çabayı takdir et
“Doğru yaptın” yerine “Gösterdiğin çaba beni etkiledi” demek, çocuğun kendi gelişimine odaklanmasını sağlar.

🎯 6. Problem çözme fırsatı yarat
Sorunlarını sen çözme; sorularla çözüm bulmasına destek ol:
“Bu durumda ne yapılabilir?”, “Sence bir sonraki adım ne olmalı?”

Aşamalı özerklik, çocuğa sadece sorumluluk kazandırmaz; özgüven, karar verme ve yaşam yönetimi becerilerinin temelini oluşturur.

23/11/2025

“İnsanlar artık susmakla konuşmak arasında kayboldu.”

Bazen içimizde kopan fırtınaları anlatacak cümleler bulamıyoruz; bazen de anlatacak cesareti…
Konuşsak yanlış anlaşılmaktan, susarsak kimsenin fark etmemesinden korkuyoruz.
Bu yüzden duygularımız arada sıkışıp kalıyor: Ne tamamen içimizde kalabiliyor, ne de dışarı çıkıp rahatlayabiliyor.
Belki de ihtiyaç duyduğumuz şey, anlaşılmak için konuşmak ve korunmak için susmak yerine, gerçekten güven duyduğumuz bir alanda kendimizi ifade edebilmek.
Çünkü insanı en çok yoran şey duygu değil; ifade edilemeyen duygudur.

11/11/2025

Ebeveynin kendi duygusal düzeni çocuğun davranışlarını nasıl etkiler ?

08/11/2025

“Ebeveyn kendi iç çocuğunu iyileştirmezse, gerçek çocuğunun çocukluğunu da göremez.”

Bazen çocuklarımızın davranışlarına değil, kendi yaralarımıza tepki veririz.
Geçmişte duyulmamış, görülmemiş yanlarımız bugünün ebeveyni olarak yeniden konuşur.
Kendi iç çocuğunu duymayan bir yetişkin, çocuğunun sesini de yanlış anlar.
Gerçek ebeveynlik; önce kendini fark etmek, sonra çocuğunu gerçekten görmekle başlar.

04/11/2025

Üstün potansiyeli anlamak

03/11/2025

Gustave Le Bon'un "Kitle Psikolojisi" kitabı gerçekten de insan davranışlarını anlamak için harika bir başlangıç noktası! 🤯 Kitap, kalabalıkların nasıl farklı davrandığını ve bireylerin topluluk içinde nasıl kimliklerini kaybedebildiklerini anlatıyor. Bu düşünceler, özellikle büyük olaylar veya toplumsal hareketler sırasında daha da anlamlı hale geliyor. 🤔 Kitlelerin liderlere olan bağlılığı ve onların etkisi üzerine de ilginç çıkarımlar var. 👑 Sanki hepimiz belli bir noktada kolektif bir bilincin parçası oluyoruz gibi. İnsanların mantıktan uzaklaşıp duygusal tepkiler vermesinin nedenlerini Le Bon'un gözünden görmek ufuk açıcı. 🧐 Bu konuya ilgi duyan herkesin mutlaka okuması gereken bir eser bence! 👍

20/10/2025

3 yaşını geçmiş ve hala tuvalet eğitiminde sorun yaşayan çocuğun tuvalet problemi yaşaması birçok aile için endişe verici olabilir.
Bazı çocuklar hâlâ gündüz ya da gece alt kaçırabiliyor, tuvalete gitmek istemiyor veya korkabiliyor.
Ancak bu durum her zaman bir “disiplin sorunu” değildir.

Tuvalet kontrolü, yalnızca kas gücüyle değil; çocuğun farkındalık, duygu düzenleme ve güven duygusuyla yakından ilgilidir.
Bazı çocuklarda bu süreç biraz daha uzun sürebilir. Çünkü her çocuk farklı bir hızda olgunlaşır. 🌿

Tuvalet problemleri bazen duygusal nedenlerden kaynaklanır:
Yeni kardeş, taşınma, okul başlangıcı ya da günlük rutindeki değişiklikler çocukta geçici gerilemeye yol açabilir.
Bazense fizyolojik nedenlerle ortaya çıkar; örneğin kabızlık, idrar yolu enfeksiyonu veya mesane olgunlaşmasının gecikmesi.

Aile tutumu bu süreçte belirleyicidir.
Alt kaçırma sonrası kızmak, utandırmak ya da cezalandırmak çocuğu öğrenmeye değil, kaygıya yöneltir.

> “Kaza oldu, önemli değil. Birlikte temizleriz.”
demek bile çocuğun kendini güvende hissetmesini sağlar.

Evde küçük düzenlemeler çok işe yarayabilir:
⏱ Tuvalet hatırlatmaları,
🥦 Lifli beslenme,
🎵 Tuvaleti oyunlaştırma,
👏 Başarıları övgüyle destekleme,
ve en önemlisi: sabır.

Gece alt ıslatmaları ise çoğu zaman “irade eksikliği” değil, bedensel olgunlaşmanın gecikmesidir.
Bu nedenle cezalandırmak değil, desteklemek gerekir.

Eğer bu durum 3 aydan uzun sürüyorsa, dışkı tutma, yoğun korku veya hem gündüz hem gece kazalar eşlik ediyorsa, bir çocuk psikoloğu veya pediatrik uzman desteği almak gerekir.

Tuvalet eğitimi bir yarış değildir.
Bu süreçte sevgi, güven ve anlayış en güçlü araçlarınızdır.
Her adım, ilerlemenin bir parçasıdır 💫

---

14/10/2025

“Bazen en büyük ilerleme, sadece farkına varmaktır.”

Çünkü farkındalık, değişimin başlangıcıdır.
Bir duygunun, bir davranışın ya da bir düşünce döngüsünün farkına varmak, onu değiştirmeye çalışmadan önce onu gözlemleyebilmektir.
Beyin, fark ettiği şeyi dönüştürme kapasitesine sahiptir — tıpkı karanlık bir odaya ışık yakmak gibi.

Farkındalık, eylemden önce gelir;
iyileşme, “neden böyleyim” sorusunun cevabını değil, “şu an ne hissediyorum” kabulünü ister.
Çünkü insan bazen sadece anladığında, değişmeye başlar. 🌿

10/10/2025

06/10/2025

“Bir şeyi adlandırmak, onun üzerindeki gücünü azaltır.”

Çünkü sözcükler, karanlığa tutulan bir ışıktır.
İsim verdiğin her duygu, artık seni yutamaz; şekil alır, sınır kazanır.
“Bu kaygı,” dediğinde o sis biraz dağılır, “Bu öfke,” dediğinde kalbindeki fırtına yavaşlar.
Ad koymak, duyguyu bastırmak değil — onu tanımak, ona yer açmaktır.
İçinde isimsiz kalan her his büyür, adlandırılan her his ise yumuşar.
Kelimeler, ruhun kendine uzattığı eldir. 🌙