Psikoterapist Tuğba Şendir

19/07/2025

Bu hatırlatıcı bugün sadece kendime. ile senelerce yaptığımız sonsuz haz veren saatler süren sohbetlerimize selamla 🪶
• Just because I carry it all so well, doesn’t mean “it’s not heavy”

21/06/2025

Ne yıldı ama! 🌪️ Bir dönem kapanırken, fakültenin sevdiğim sokakları 🤎

07/03/2025

Bu hafta bana iyi hissettiren anlar, kareler ☀️

07/03/2025

27/02/2025

Bazı an geliyor bakıyorum, kalbim ne hızlı soğuyor. Ya da kenarından hafifçe geçiveriyor bazı meselelerin. Bazı an da geliyor ki, bakıyorum o meselede ne de uzun takılı kalmışım.

Bunlar, sinir sisteminin hayatta kalmak ve yoğun duygusal yüklerle başa çıkmak için kullandığı bir takım savunma mekanizması sistemleri.
Regüle olana, dengelenene kadar bazı farkındalıklar, anlara tutunmalar, kendine nazikçe yaklaşmalar ve bedeni ve zihni rahatlatan küçük ritüeller oluşturmak iyi gelebilir.

İşte bu ay bana iyi gelen bazı şeyler & anlar 🌱

•Sosyal anlamda oldukça hareketli ve aktif bir dönem geçirdim.

•Bir Cumartesi sabahı çok sevdiğim bir dostum aramızdaki kilometrelerce yolu ve dahi okyanusu aşan bir sürprizle bana kocaman sarılabilmenin zarif ve çiçek kokulu bir formülünü nasıl da buldu böyle diye şaşırdım, çok güldüm, haftalarca görkemli çiçeğini sevdim. Severken kıkırdadım.

•Üç kişilik çekirdek ailemizle tuvalleri ve akrilikleri önümüze alıp, müziğimizi açıp ayrı ayrı serbest çağrışımlarımızla tek bir masa etrafında saatlerimizi paylaştık. Hem bireysel dünyalarımızda, hem bir arada olduk.

•Bedeni kullandığımız bizi güldüren oyunlar oynadık. Birlikte gülmenin iyileştiriciliğinden beslendim.

•Annem ve babamın ziyaret planlarına mutlu oldum, heyecanlandım ve duygulandım.

•Araba sürmeyi çook sevdiğim iki tarafı ağaçlarla kaplı o güzel yolda ilerlerken bu ülke için sürpriz sayılabilecek güneşin bonkör selamıyla ısındım. Yol’uma bir de öyle bakmayı çok sevdim.

•Laleler çıktı diye mutlu oldum.

•Şahane kafeler, lezzetli kahveler, güzel kitapçılar keşfettim.

•Yeni ormanlar’ım oldu ve doğayla bağ kurduğum her yeri hep yaptığım gibi benim sandım.

•Gücümün kırılıp tükendiğimi hissettiğim bir hafta birbiri ile bağlantısı olmayan birden fazla arkadaşımın “I can cover you” (-ben seni kapsarım şeklinde çevirmeyi seçiyorum) kullanımının tesadüfi (ben buradayım, senin için ne yapabilirim, yalnız değilsin değil aynı cümleyi birden fazla kişiden aynı kalıpla duymanın altında bence bir espri var) ve kümülatif şefkatiyle yumuşadım.

•Yeni şeyler öğrendim.

•İlerledim. 🌿

05/02/2025

Bedenine bunu neden yapıyorsun?

Neden ona bu kadar yükleniyorsun, neden onu yoruyorsun, neden onun düşmanın gibi davranıyorsun? Oysa o, en başından beri senin yanında olan tek şey. En büyük destekçin, seni ayakta tutan, senin için her gün savaşan, seni hayatta tutmak için elinden geleni yapan en sadık dostun. Ama sen? Sen onu ihmal ediyorsun, ona ağır yükler yüklüyorsun, dinlemiyorsun, bazen ona acı çektirdiğinin farkına bile varmıyorsun.

Bedenin seni asla terk etmedi, ama sen onu defalarca terk ettin. Yargılarının, beklentilerinin, toplumsal baskıların içinde kaybolurken, onu görmezden geldin. Onun sınırlarını zorladın, dinlenmeye ihtiyacı olduğunda ona izin vermedin, güçlü olmak zorunda bıraktın. Oysa bedenin sadece var olmak, seninle uyum içinde yaşamak istiyor.

Bedenine daha nazik davranmayı hiç düşündün mü? Onu dinlemeyi, ihtiyaçlarını fark etmeyi, onu gerçekten görmeyi? Belki de artık ona teşekkür etmenin, onu affetmenin ve onunla barışmanın zamanı gelmiştir. Çünkü senin en büyük düşmanın bedenin değil. Asıl savaşın, ona yüklediğin ağır yargılarla.

Belki de artık kendine şu soruyu bir kez daha sormalısın: Bedenin seni bırakmadığı halde, sen neden onu bırakıyorsun?